Una cortil militar de gran tamañu, con capacidá ente 13.000 y 18.000 soldaos, foi identificáu apocayá nes proximidaes de Villacete (Valdefresno, Llión). Con 28 hectárees de superficie, tratar de “unu de los mayores campamentos militares reconocíos hasta'l momentu nel noroeste peninsular”, señalen el investigadores Andrés Menéndez Blanco (Universidá d'Uviéu), Víctor Vicente García (Veterum Arqueólogos) y João Fonte (Universidá de Exeter). El campamentu romanu, alcontráu a partir de distintes técniques de teledetección, pue tar venceyáu al asediu del próximu xacimientu d'El Castru (Villasabariego, Llión), identificáu por diversu autores como la ciudá de Lancia de los ástures. L'afayu, xuntu con otros cinco campamentos inéditos, acaba de ser publicáu nel artículu: De les fontes escrites a les técniques de teledetección: aportaciones sobro la presencia del exércitu romanu na cuenca del Esla (Llión y Zamora), disponible nel númberu 21 de la revista Studia Historica. Hestoria Antigua de la Universidá de Salamanca.

Pa los arqueólogos, miembros y collaboradores del colectivu d'investigación romanarmy.eu, el campamentu de Villacete pue tar indicando'l “reagrupamento de tropes previu o posterior a tomar del pobláu” de Lancia. Esti episodiu violentu de la conquista del Noroeste asocedió nel añu 25 a.C. y foi narráu por dellos autores clásicos, de los que'l relatu más estensu foi ufiertáu por Lucio Anneo Floro. La crónica romana indica que l'exércitu romanu tendría trés campamentos próximos al Esla, y gracies a l'alvertencia de los brigaecinos (un pueblu ástur alcontráu na redoma de Benavente), les unidaes ellí asitiaes atayaron un ataque simultáneu de los indíxenas que causó numberoses baxes nos dos bandos. Los ástures abelugar en Lancia y l'exércitu xunir pa tomala. Hasta'l momentu, nun pudieren alcontrase evidencies directes d'esti asediu. 

La cortil de Villacete atopar a solu dos kilómetros y mediu del pobláu de Lancia. El so tamañu, desproporcionáu si comparar con otros campamentos alcontraos na área, podría allugar nel so interior dos o trés lexones. Atópase al otru llau del ríu Porma, emplegando xuna técnica de defensa romana que yá foi documentada n'asedios como'l de Alesia o Numancia. La propuesta de relación ente esti campamentu de Villacete y l'episodiu d'asediu, con tou, ye “hipotética” y pindia de más constataciones y evidencies arqueolóxiques. Con tou, los arqueólogos señalen que “xuntu coles posibles tomes de los castros de Les Llabraes y La Peña del Castru, podríen ser les primeres evidencies materiales d'ataques romanos sobro poblaos na cuenca occidental del Douru mientres les Guerres Ástur-Cántabres”. Hasta'l momentu, la investigación sobro esta área xeográfica nel procesu de conquista taba en vía muerta”, pero los nuevos datos “van dibuxar un mapa más complexu y diversu d'escenarios producíos mientres el procesu de conquista romanu”. 

Más meyores na cuenca del Esla

El investigadores alcontraron coles mesmes otros cinco campamentos de dimensiones muncho menores a lo llargo de la cuenca del Esla. Nel Valle del Porma alcontráronse cuatro nueves estructures militares. Xuntu cola de Villacete, identificáronse cortiles en Navafría (Valdefresno) y dos nel términu de Ambasaguas (Santa Colomba de Curueño). Coles mesmes, en Zamora Oriental alcontráronse dos xacimientos próximos a la vía XXVI del Itinerariu de Antonino: el campamentu de Castropepe (Villanueva de Azoague) y otru en Molacillos. En tolos casos, l'estudiu del terrén al traviés de ferramientes d'analís xeográficu determinó la so relación coles víes de comunicación y el sistema hidrográficu de la cuenca del Esla.

Referencia

Menéndez Blanco, A., Vicente García, V., & Fonte, J. (2023). De las fuentes escritas a las técnicas de teledetección: Aportaciones sobre la presencia del ejército romano en la cuenca del Esla (León y Zamora). Studia Historica. Historia Antigua, 41, e31235. https://doi.org/10.14201/shha31235