La Universidá d'Uviéu recibió un nuevu fragmentu del meteoritu que cayó en Cangues d'Onís el 6 d'avientu de 1866. La familia Valdés González-Rubín apurrió esti martes al rector de la institución académica asturianu, Santiago García Granda, una piedra, una condrita, de 333 gramos que va ser esibida xuntu al restu de les pieces recoyíes d'esti meteoritu nel Muséu de Xeoloxía de la Universidá. Repitíase d'esta miente una escena que protagonizó la mesma familia que yá donara otres  partes del meteoritu.

 

Por cuenta de la entrega, celebrar na Casa de Cultura de Cangues d'Onís un actu institucional, al qu'asistió'l rector, y qu'incluyó la conferencia de Luis Miguel Rodríguez Terente, director-conservador del Muséu de Xeoloxía de la Universidá, titulada El meteoritu de Cangues d'Onís: ciencia y hestoria.

 

El director del muséu estremó la so charra en dos bloques. Nel primeru, encetó l'orixe y naturaleza de los meteoritos, cómo s'atopen, estudien y clasifiquen, según los efectos de los impactos en La Tierra. Rodríguez Terente foi rellatando tolos aspeutos históricos de la cayida según asoceder coles amueses desque se recoyeron hasta los nuesos díes, incluyendo'l nefastu sucesu de la desapaición del Gabinete d'Hestoria Natural de la Universidá d'Uviéu en 1934.

 

El director analizó asina dende la so recuperación casual a mediaos de los 50 hasta'l so allugamientu definitivu nel Muséu de Xeoloxía y recordó amás que 25 instituciones del mundu caltienen anguaño dalgunu de los fragmentos. La charra remató colos aspeutos científicos más relevantes que fueron afayaos na última década alrodiu de la so edá (4.557 millones d'años), el so orixe (ta compuestu por tozos d'otros meteoritos que topetaron ente sigo) o del tamañu del asteroide del que formaron parte (d'unos 100 km de diámetru).