Los diez fragmentos identificaos van esponer por primer vegada al públicu y de forma permanente nel Muséu de la Facultá de Xeoloxía
El Muséu Arqueolóxicu d'Asturies venció al Muséu de la Facultá de Xeoloxía de la Universidá d'Uviéu diez fragmento del meteoritu cayíu en Cangues d'Onís nel añu 1866. Nel actu, celebráu esta mañana nes dependencies del Muséu de Xeoloxía, tuvieron presente Ignacio Alonso (Director del Muséu Arqueolóxicu d'Asturies), Luis Miguel Rodríguez Terente (Director Conservador del Muséu de Xeoloxía), Álvaro Rubio Ordóñez (profesor responsable del descubrimientu) y les autoridaes académiques del Departamentu y Facultá de Xeoloxía, según diversos profesores de les disciplines rellacionaes.
Gracies al alcuerdu alcanzáu col Muséu Arqueolóxicu d'Asturies los nuevos meteoritos van esponese permanentemente y per primer vegada, nuna vitrina del Muséu de Xeoloxía d'Universidá d'Uviéu, acompañando al fragmentu históricu que tuvo nel Gabinete d'Hestoria Natural de la Universidá, y que con 3.278 g, constitúi la segunda pieza d'esti meteoritu más importante del mundu, tres el que se caltien nel Muséu Nacional de Ciencies Naturales de Madrid.
Les nueves pieces de la colección fueron identificaes como diez meteorito que'l so pesu global ye de 414,10 gramos. Según la documentación esistente, recuperáronse aprosimao 56 pieces distintes del citáu meteoritu, qu'en total sumaríen aprosimao 35 kg. Diversos fechos hestóricos desafortunaos fixeron qu'anguaño namá se caltengan 22 kg que'l so rastrexu resulta difícil y confusu al sumir amueses n'analises, perdes patrimoniales, etc. Estes amueses tán partíes en museos nacionales ya internacionales como los de París, Washington o Londres.
El meteoritu cayíu en Cangues d'Onís el 6 d'avientu de 1866, constitúi unu de los meteoritos más estudiaos del mundu, yá que, al igual de lo socedío en febreru de 2013 en Chelyabinsk (Rusia), el momentu de la so desintegración foi escucháu y reparáu polos habitantes de la zona. Esto facilitó que munchos d'ellos pudieren recoyer fragmentos que vieron cayer nel suelu. La composición férrica d'estos meteoritos fai que sían bien inestables so les nueses condiciones climátiques, lo que fixo qu'aquelles amueses que nun fueron recuperaes nos meses socesivos a la cayida fueren destruyíes por alteración.
